Sabtu, 18 Jun 2016

Kita?


Kau ingat tak macam mana kita kenal? Kau ingat tak macam mana kita boleh couple? Kau ingat tak sebab apa kita couple? Kau ingat tak bila first time kita jumpa? Kau ingat tak semua tu? Macam mana kita start dari mula mula sampai sekarang. Sekarang? Tahhh.

4 tahun dah kita kenal. 4 tahun dah kita kawan. Hanya sebab 4 minit pergaduhan, kita dah jadi macam orang asing. Terlalu asing. Tersangat asing. 16 Jun 2012. Kita kenal, kenal macam gituu jelahh. Tahu nama kau, kau duduk mana. Aku nampak kau lalu depan kelas aku. Masa tu terdetik kat hati "Ehh, budak baru ke? Nerdnyaa"

Kau musuh aku masa sekolah menengah dulu. Serius, benci gila kat kau masa sekolah dulu. Benci gilaa kat gang gang kau. Semua ni sebab kau and the gang nak game Atyqa Azman. Haha. Start dari situ macam macam benda berlaku. Kamera aku kena curi dengan gang gang kau. Apa siakkk.

Sampai lahh Zyla ajak aku join kauorang punya celebration. Sambung birthday Zulkarnain kat Pantai Sungai Lurus. Masa tu 16 Mei 2013. Kau tegur aku dulu masa tu. Sebab aku duduk dekat motor. Kau cakap "Takkan orang tu duduk dekat motor jek. Mana aci tak kena. Then kau baling pasir"

Masa tu, Jibril tengokkan jek. Haha. Kita amik gambar sesamaa, duduk sebelahh sebelahh. Emmemmm. Start dari situ, kita jadi kawann. Dann, balik tu tetiba Jibril mesej, dia kata kita jadi couple. Hahaha. Saya apa lagi, amik kann peluang yang ada. Saya cuba cari nombor telefon awak. Saya tanya Zyla, ada tak nombor awakk. 

Sebab apa saya cari nombor awak? Sebab saya taknak Jibril kacau saya. Hahaha. Sebab masatu Jibril suka saya. Dann saya sangat rimas sebab hari hari dia mesej, call. Lalu depan kelas jek, mesti tengok saya and sesenyumm. Hahahahahaha.

Sampai lahh saya dapat nombor awak dari Atyqa Azman. Nak seminggu jugaa lah saya save nombor awak. Baru ada keberanian nak mesej awak. Masa tu saya mesej awak masa nak pergi sekolah. Tapi, masa tu saya ponteng sekolah. Saya mesej awak cakap bila Jibril tanya kita couple ke, cakap jek yaa. Kau pun layankan jek apa saya cakap. Hahahaha.

Then, bermulaa lahh kisah FAKE RELAY kita. 16 Jun 2013, tarikh kita start jadi couple. Aku ingat kau single masa tuu. Sebab aku taktahu apa apa pasal kau. Aku pun tak tanya, kau ada couple ke tak, kau single ke tidakk. Siapa awek kau. Langsung aku tak tanyaa. Seris aku tak ingat nak tanyaa.

Kita couple macam tak couple. Kita macam tak kenal. Bila jumpa depan mata, buat buat tak kenal. Nak dating punn kena sorok. Tak macam couple lain. Haha. yaaa yaaa. Sampai aku kena bash dengan awek ku and the gang. Hahahaha. Masa tuu aku taktahu punn Anis tu awek kau. Bila dah lama sikit, tetibaa aku perasan. Haha. Masa tu aku rasa macam, bersalahnyaa aku. Dann, baru aku tahu kau player. Kah !

Nak SPM aku jadi cikgu kau. 2 3 bulan juga kita pulunn. Aku ajar kau math, sains. Hahaha. Best waktu tu, sebab hari hari kita dating. Ewahhh. Hahaha. Tapi, lepas SPM, aku masuk PLKN , kita lost contact. Hahahaha. Lost cantact nak setahun. Aku taktahu kau kat mana, buat apa. Yang aku tahu, kau kat Mersing. Rumah mak kau. Yaaa yaaa. Then , aku dapat tahu kau sambung belajar. Dekat UCAM. 

Masa kau kat Melaka, kita contact balikk. Masa tuu, kita couple jekk. Tapi, kau still macam dulu. Player. Ada perempuan lain. Yaaa yaaa. Aku dah biasa kau buat aku macam tuu. Aku dah biasa kena game. Aku dah biasa kejar orang yang tak pernah pandang aku. Aku okay jekk masa tuu. 

Setiap kali aku nak move on, masa tu juga kau datang. Macam kita ni couple lagi. Serius. Aku memang sayang kau gilaa. Sampai kawan kawan aku suruh tinggalkan kau punn, aku tak boleh nak tinggalkan kau. Aku punn taktahu kenapa. Aku memang sayang ka sangat masa tuuu.

Sampai satu harituu, aku cuba ubah diri aku. Aku cuba untuk jadi cantikk. Hahahaha. Masa tuu sebab aku nak pikat kau balikk. Dan, masa tuu tetiba kau nak stay dengan aku. Tetiba kau setiaa. Yaaa. Aku suka gilaa masa tu. Sebab kau nampak aku. Sebab kau sedar kewujudan aku.

Sampai lahh raya haji tahun lepas (2015) , kau ajak aku jumpa family kau. Serius rasa macam nak menangis jekk rasaaa. Sebab aku tahu kau mula serius. Kau memang sayang aku waktuu tuu. Aku jumpa mak, aku jumpa abah, aku jumpa abang and kakak kau. Bila masuk dalam family kau, baru aku rasa macam aku ada family.

Maafkan aku. Sebab aku berubah. Salah aku. Khilaf aku. Silap aku sebab aku rapat dengan lelaki lain. Maafkan aku. Mungkin kau dah penat dengan perangai aku. Even aku dah tak contact dengan lelaki tu lagi. Dan bila kita ada masalah, Zety yang selalu buat kau tersenyumm. Aku banyak buat kau menangis. Dia selalu buat kau happy.

Apa yang buat aku terkejut, rupanya kauorang dah couple lamaa dahh. Serius aku terkejut gilaa. Serius aku kecewa gilaa. Pagi tuu, 16 April 2016, niat aku nak tolong kau kat pasar. Niat aku nak jumpa kau sebelumm aku balik Bangi. Tapi, tak sangkaa. Hari tu kita last jumpaa.

Aku tengah main handfone. Tetiba ada notification dari insta kau. Tengok tengok, Zety tag kau kat satu gambar dia. Dari situ aku tahu, kauorang dah couple. Kau cakap kau cuma adik and abang angkat. Serius doee. Aku nak menangis masa tuu. Tapi, aku tahan . Sebab aku taknak kau nampak aku lemah. 

Aku tak nak kau tahu aku sedihh. Ayat kau yang buat aku makin sedihh. Kau cakap "Tahukan sakit? Sakitkan Anne? Sakitkann?" aku rasa macam kau nak balas balikk, apa aku buat dulu. Masa tuu, even lama lagi aku punya bas, aku balik jek terus. Kak Sarah pun pelikk. Masa tu aku rasa nak menangis jek kat pasar tuu. Aku rasa tak kuat. Hati aku hancur sangat. 

Sampai jek kat tempat parking motor, aku terus duduk and menangis. Aku tak kuat wehh masa tuu. Aku rasa half dari life aku hilang. Sebab selama 2tahun, kau yang ada dengan aku. Kau kekuatan aku. Kau yang ada bila aku sedih, bila aku perlukan seseorang. Kau yang ada untuk bagi kekuatan.

Dah 2bulan kita berpisahh. Dah 2bulan kita jadi orang asing. Kau dah bahagiaa dengan Zety. Aku tahu kau boleh bahagiaa dengan dia. Aku tahu kau saayang dia. Aku tahu dia boleh bahagiakan kau. Aku tahu semuaa tuu. Tugas aku dah selesai 2 bulan lepas. Aku tengok kau punn, kau makin tembam, makin mokk. 

Aku tak sweet macam Zety. Aku tak pernah nak buat surprise untuk kau. Aku tak macam Zety. Aku lain dari dia mokk. Lain sangat Ies. Jauhh sangat perbezaan kitaorangg. 

Walaupun kadang kadang aku rindu kau, aku cuba nak tepis perasaan tuu. Aku dah move on dahh mokk. Aku dah move on. Cuma aku kadang kadang rindu. Rindu kau marah aku, rindu kau bebel aku, rindu kau amik berat pasal aku. Rinduuu wehh. 

Tapi, aku kena sedar. Sekarang aku ni siapa. Kau siapa. Aku kena biasakan diri aku. Aku tak boleh bergantung dengan kau dahh. Aku kenaa berdiri dengan kaki aku sendiri. Sorry mokk. Kadang akuu tak mampu nak lawan perasaan aku ni. Maafkan akuu.

Jaga diri kau Ies. Jaga awek kau. Aku tunggu kau dengan dia naik pelamin. Aku tunggu waktu tu. Kau dah bahagiaa. Aku? Mungkin nanti bahagiaa aku sampai. Sekarang ni aku nak cari aku yang dulu. Aku nak cari Anne yang kuat. Anne yang kau game banyak kali, still kuat dan mampu untuk senyumm.

Terima kasih untuk segala kenangan. Terima kasih untuk semuaa pengorbanan. Aku hargai. Sangat hargai apa kau buat untuk aku selamaa hampir 4 tahun kita kawann. Sampai sini sahajaa aku punya coretann. Aku rasa panjang sangat dah ni aku tulis. Nanti ada masa aku tulis lagi. Tentang kita. Aku dah janjikann lepas ni aku nak cerita pasal kita.

Salam Sayang Dan Rinduu Dari Diri Ini.
Assalamualaikum..

Melepaskan Mu, Bukan Mudah Bagiku Untuk Melalui Semuaa Ini. Pabila Kenangan Kita Mengusik Jiwa Dan Hati. Kala Malam Tidurku Tak Lena Megenangkan Muu.

Sering Kali Aku Diuji
Air Mataku Terus Mengalir
Membasahi Didadaku

Hanya Ratapan Di Dalam Hati

Semoga Tercipta Kesudahan
Yang Dinanti

Ku Ingin Dibenci Oleh Mu

Agar Kenangan Manis
Terus Terpadam Selamanya

Menghitung Menunggu Mati

Agar Kau Jumpa Yang Dinanti
Semoga Pemberian Ku Ini
Terbaik Untukmu

Tak Sanggup Ku Dibohongi

Ku Rela Dijemput Illahi
Kerna Dia Ku Sanggup Pergi
Hanya Disana Kekal Dan Abadi

Selasa, 17 November 2015

Kawan Baik Saya



    Kawan baik ? Siapa tiada . Mesti kita semua ada kawan baik . Tak kira lah , sorang atau ramai .Mesti ada seseorang yang dipanggil sahabat  yang kita percaya dalaa hidup kita untuk menceritakan apa yang terbuku di hati . Begitu juga aku . Aku ada kawan baik . Empat orang kesemuanya . Masih berhubung . Masih jadi kawan baik . Walaupun masing masing sibuk dengan pelajaran .

    Dulu , sebelum menjadi kawan baik , selisih sebelah pun tak tegur . Kenal hanya pada nama dan muka . Bukan orangnya . Ditakdirkan untuk duduk dalam satu kelas semasa tingkatan 4 . Makin lama makin rapat . Masing masing sekepala . Tidak kedekut atau pun pentingkan diri sendiri . Selalu ada bila diperlukan . Sentiasa memberi semangat apabila sedang dilanda masalah . 

   Paling kiri , nama diberi Nur Su'aidah Farhana Binti Ramli . Kecil orangnya . Sangat memahami . Paling muda dalam kalangan kami semua . Adik panggilan diberi oleh kami . Sedang menyambung pelajarannya di Politeknik Muadzam Shah , dalam jurusan perakaunan . Sebelahnya pula adalah Nur Farisha Eadreena Binti Kamis . Kenal sejak dari tigkatan 1 . Sehingga sekarang masih rapat . Masih berhubung . Menyambung pelajarannya di Unimap dalam jurusan rekabentuk produk . Hanya Farisha sahaja yang tidak meneruskan pengajian dalam perakaunan mahupun perniagaan . Dia lebih cenderung dalam bidang lain .


    Orang yang ketiga adalah Siti Aishah Binti Abd Rahman . Paling " chubby " diantara kami . Menyambung pelajarannya di Politeknik Merlimau , Melaka dalam jurusan akauntansi . Seorang yang sangat manja dan agak kelam kabut orangnya . Walaupun dia begitu , Aishah sering mengembirakan kami berempat . Ada saja lawaknya setiap hari . Tak kering gusi kalau duduk bersama dia . Jika kami ada masalah , terus saja hilang masalah tersebut  Akhir sekali adalah , Nur Atiqah Asyikin Binti Azman . Sedang melanjutkan pelajarannya di Universiti Utara Malaysia dalam jurusan logistik dan pengangkutan . Panggilan diberi oleh kami adalah " Kak Yong " . Seorang kakak yang selalu ambil berat tentang anak anak buahnya . Pelindung ketika kami di gangu oleh orang tak dikenali .

  Mereka penyeri hidup aku sampai sekarang . 4 tahu  telah berlalu dan aku masih berharap persahabatan ini terus kekal walaupun kita tak selalu berjumpa atau berhubung . Aku faham , masing masing ada komitmen yyang perlu di fokuskan . Aku selalu berdoa untuk kauorang . Jangan putus asa . Selalu ingat aku . Selalu ingat kenangan kita . Sama sama kita berusaha untuk berjaya . 

   Sahabat bukan yang selalu perlu kita berhubung , jumpa atau bercakap . Sahabat adalah mereka yang ada bila kita perlukan mereka ketika kita dilanda masalah . Terima kasih sahabat . Kau selalu dalam kenangan .





Zaman Perekolahan




Entry kali ini mengisahkan tentang zaman persekolahan aku . Aku telah melanjutkan pelajaran aku di Sekolah Menenggah Kebangsaan Senggarang . 5 tahun aku disekolah itu , banyak kenangan manis yang dapat aku ciptakan bersama rakan sekelas , guru dan rakan rakan lain . 


   Mempunyai 30 orang pelajar di dalam kelas 5 Cemerlang yang diwakili 10 orang pelajar lelaki dan 20 orang pelajar perempuan . Mengambil subjek sains tulen dan perakaunan . Kami semua telah berjaya melanjutkan pelajaran kami ke menara gading . Masing masing ada kerjaya masing masin sekarang .


  Mempunyai kawan sekelas yang satu kepala . Mesti seonokkan? Begitu juga aku . Kawan sekelas yang otak gila gila dan tidak pernah kedekut ilmu . Sentiasa memberi dorongan kepada aku mahupun rakan rakan yang lain jika menghadapi masalah dalam pelajaran . Sentiasa memberi tunjuk ajar kepada aku dan yang lain lain jika tidak memahami sesuatu subjek itu 


  Masih lagi berhubung walaupun sibuk dengan pelajaran masing masing . Masih lagi berjumpa , walaupun semua tak dapat hadir bersama . Kenangan manis yang kita cipta bersama , takkan pernah luput dalam ingatan . Jaga diri kalian semua . Teruskan berusaha dalam mencapai cita cita masing masing . Semoga kita berjumpa kembali .



5 CEMERLANG DALAM INGATAN 


Tentang Saya

      Assalamualaikum dan selamat sejahtera . Selamat datang ke blog aku . Ini adalah pertama kali aku buat blog . Zaman sekolah dulu , cikgu adalah suruh buat blog . Tapi , aku tak berapa minat sangat dengan IT ni . Dah masuk U , baru mencempungkan diri dalam It . kalau tak , takada maknanyaaaa . Entry pertama ni , aku ingin memperkenalkan siapa diri aku  . Mesti kauorang tak kenal aku kan? Okay lah . Dalam entry ni , aku  ceritakan sedikit siapa aku .

    Nama diberi Nur Azeeyana Binti Khalid . Berasal dari Batu Pahat Johor . Telah dilahirkan pada tanggal 20 Febuari 1996 . Dibesarkan sepenuhnya di negeri Johor . Ayah tercinta diberi nama Khalid bin Mohd Hashim . Ibu pula Alina binti Amat . Mempunyai 4orang adik beradik . Aku anak ke dua dan merupakan anak perempuan sulong dalam keluarga  .

   Aku merupakan pelajar sekolah menenggah harian biasa yang diberi nama Sekolah Menenggah Kebangsaan Senggarang .  Perihal pendidikan aku , akan aku ceitakan pada entry akan datang . Melanjutkan pelajaran seterusnya ke Kolej Matrikulasi Negeri Sembilan dalam jurusan perakaunan . Masa mula mula tu , tak rela lahh nak masuk matrik . Sebab senior kata matrik ni susah . Hmp . susah ke? Entah . Aku rasa , okay je kot . Tak adalah susah mana pun . Sama je dengan sekolah harian tu .


  Pasal entry persekolahan dan zaman matrik aku , aku akan ceritakan pada entry akan datang . Jangan lupa untuk singgah membaca . Selamat membaca dan terima kasih kerana sudi meluangkan masa anda untuk membaca entry aku .